Minder blunders, meer genieten

Op dit moment ben ik zo relaxed. Lekker aan het chillen in me bed, het kan allemaal tijdens het reizen! Ik verheug me eigenlijk al de hele week om weer te gaan schrijven, want mijn leven is op dit moment veeeeel te geweldig, dus dat doe ik dan ook bij deze.

Laat ik dus maar weer beginnen, bij waar ik gestopt was. Woensdag 12 februari, de dag dat ik eindelijk is uit zou gaan in Singapore, omdat iedereen in Singapore dan uitgaat en dronken is. De dag dat ik dus ook eindelijk weer is na twee biertjes er bij hoorde. Helemaal op verheugd dus. En het was me gelukt ook. Na twee biertjes op het hoogste gebouw van Singapore, met het allermooiste uitzicht, mijn ding gedaan. Geen idee meer wat ik de rest van die dag gedaan heb.

Wat gelukkig meeviel was dat we geen hostel hoefden te boeken voor die nacht. Dronken de enige trein van 6 uur ingestapt om vervolgens 10 uur lang te draaien op een stoel. De hele dag weg door de treinrit, maar het was het waard voor de volgende dag! Het grootste regenwoud ter wereld ingeweest en we hebben toch wat bomen gezien. Helaas geen dieren gezien, omdat het zo groot was dat ze zich konden verschuilen, maar de hele sfeer die je in zo een regenwoud voelt is geweldig. Dit maakte het toch wel een beetje goed dat we geen panda's meer gezien hadden. Stomme panda's.

Na deze dag begon eigenlijk onze hele reis pas, zonder tijd of ruimte voor iets. Gelijk deze nacht naar Kuala Lumpur gegaan, om de volgende dag naar de Cameron Highlands te gaan, waar de o zo geweldige theeplantage staat. Een dag, die eigenlijk heel erg tegengevallen zou zijn, als we niet twee Indonesiërs hadden ontmoet. Dit werd voor mij een beetje speciaal, omdat ze uit de hometown van me oma kwamen, waar ik nog zeker naar toe zal gaan. Na veel te veel diepe gesprekken gevoerd te hebben, hebben ze ons het Durian fruit laten proeven. Voor diegene die het niet kennen, het is het meest populaire soort fruit van Azië. Het is een stuk fruit die ieder normaal mens niet kan eten. Met een grote lach van verbazing over hoe dit zo kon smaken, bijna over me nek gegaan en niet meer kunnen eten. Ik denk dat dan toch mijn Nederlandse bloed overheerst.

Snel gevlucht naar Penang, waar de taxichauffeurs dachten dat ze mij af konden zetten. 10 euro voor een half uurtje rijden, wat we normaal voor een euro zouden doen gaat natuurlijk niet gebeuren. Met wat skills en ongelooflijk veel slechte karma die ik er door ga krijgen, twee keer een gratis taxirit gehad. De details zal ik achterwege laten, maar hierdoor heb ik wel een van de mooiste dagen tot nu toe gehad. Ik heb een man uit Sierra Leone en een vrouw uit Kyrgyzstan ontmoet. Het leren kennen van deze bijzondere mensen is toch wel weer heel speciaal. Na flink wat koffie, eten en gezelligheid was er weer een volgende dag.

Langkawi, een van de mooiste eilanden van Maleisië was de bestemming. Na aangekomen te zijn snel een scooter huren, want dan kon je overal heel makkelijk komen. 'You've got a drivers license?'. Ja natuurlijk had ik die. Gelijk bij het opstappen dus op me bakkes gegaan. Was helemaal niet erg, want pas de eerste keer dat ik op een scooter reed in me leven. Dus daar ging ik weer, door het zand op het strand op mijn gat. Scooter op mijn been en been open. Een heerlijk en onbeschrijfbaar gevoel. Omdat ik dacht dat ik geen gevaar was voor anderen op de scooter, reed ik gewoon door. Ik reed door, maar was wel een gevaar. Dat links rijden is nog niet wat voor mij. Na flink wat getoeter, heb ik nu echter wel door dat dat moet.

Ik ben nu nog steeds op dit eiland. Ik heb vandaag misschien wel de mooiste dag gehad tot nu toe. Na grote stingrays en eagles gevoerd te hebben, de crocodile cave zonder crocodiles in te zijn geweest, en met de speedboat om Langkawi heen te zijn gevaren, wat door het prachtige groene water en mooiste uitzicht ooit, helemaal geweldig was, heb ik even een schreeuw van blijdschap gedaan. Reizen is het beste wat je kan doen en ik wist niet eens dat ik zo kon genieten. Het genieten gaat ook wat makkelijker als je niet meer je paspoort enzo vergeet. Stiekem geniet ik nu ook een beetje voor jullie, want ik weet dat jullie me missen. Dat is namelijk wel wat ik een beetje doe. Heel soms.

P.S. De geweldige foto's en nog veel grappigere filmpjes die ik met me nieuwgekochte GoPro heb gemaakt lukken niet om up te loaden op FB, maar staan wel online dus als jullie die willen hebben moeten je me even FB chatten.
P.S. Me Wi-Fi ontvanger van me mobiel is kapot, dus heb zelden Whatsapp. FB chat me dus liever!