Changing Heart

Dit is een dag waarop ik veel moet doen, omdat ik heel veel heb uitgesteld. Morgen ga ik naar de Filipijnen om te duiken met walvishaaien. Ik had natuurlijk ook geen andere keuze, omdat Nigel EN Yannick hier waren.

Wat was ik verrast. Een week geleden kwamen ze aan, Nigel en Yannick, waar ik alleen dacht dat Nigel zou komen. Zoals wel vaker zei Yannick dat hij geen geld had, dat hij niet zou kunnen komen, omdat hij geen werk had. Ik had alle reden om dit te geloven dus. Niks bleek minder waar. Nigel vroeg mij om hem op te komen halen in de McDonalds, omdat hij zijn hostel niet kon vinden. Ik was zo blij dat ik naar de McDonalds ging rennen. Eenmaal in de McDonalds kon ik eerst Nigel niet vinden. Toen zag ik Nigel en net op het moment dat ik hem wilde roepen, zag ik opeens een afro. Dit kon natuurlijk niemand anders zijn dan Yannick dus was ik een moment in shock. Maar het is wel de beste flash die iemand ooit bij me gedaan heeft.

Even terug in de tijd. Three weken geleden was ik op Jeju. Wat was dit een vet eiland. Drinken met Koreanen die geen Engels spreken, de hele dag handsome genoemd worden, en een vulkaan beklimmen zijn een paar dingen die ik gedaan heb. Maar voordat ik hierover gepraat wil ik nog een keer het Jeju ferry incident noemen. Ik had ook op deze boot gezeten als ik niet had gevlogen. Ik heb dus enorm veel mazzel gehad. Deze maand zijn alle feesten gecancelled uit respect voor alle doden en vermissende.

Dan op Jeju. Het was weer een keer zo ver. De beste ervaringen komen niet zonder blunders. Ik kwam een dag later aan op Jeju dan de rest van de groep door mijn rooster en zou ook een dag langer blijven. Ik had ook een dag later geboekt dan de rest van de groep en dit bleek een grote fout te zijn geweest. Het hostel dat zij hadden geboekt was namelijk al vol. Dan denk je natuurlijk dat dat geen probleem is, omdat je er ook gewoon een kan boeken die in de buurt is. Ik had dus een mooi hostel gevonden en wilde deze graag boeken. Ik checkte dus bij mijn roommate of deze in de buurt zat bij die van hem. Hij wees zelfs aan waar zijn hostel op de map lag en mijn zou hier vlakbij moeten zijn. Dit bleek iets te veel vertrouwen in mijn roommate. Toen ik aankwam een dag later bleek dat zijn hostel aan de andere kant van het eiland zat. Hierdoor kwam ik in mijn 1tje terecht bij verschillende Koreanen die amper Engels spraken. Gelukkig was dit wel een heel goed hostel. To be continued.

De 1e dag op Jeju gingen we naar Hallasan (Mount Halla). Dit is een vulkaan en een flink aantal meters hoog. Deze moesten wij natuurlijk beklimmen. Om dit te doen hebben wij de makkelijkste route gekozen, maar deze was al niet makkelijk. Het leek maar steeds steiler te worden. Maar het was het waard om deze vulkaan te beklimmen. Al tijdens het lopen kon je genieten van het prachtige uitzicht en omdat we een aantal pauzes hadden genomen hebben we dit ook gedaan. Eenmaal op de top was het genieten. De stilte om je heen, de wind in je gezicht, voor een moment ben je even in je eigen wereld. Ik had alleen niet veel tijd om daarvan te genieten. Tijdens het lopen, liepen we vanzelfsprekend langs veel Koreanen. Verbaasd waren ze toen wij langs liepen, waarna ze 7 van de 10 Koreanen ons wel handsome hebben genoemd. Bij mij was het 8 van de 10, waarbij ik ook als fotomodel gespeeld heb, omdat iedereen op de foto wilde.

Dag 2, we gingen vissen op een vissersboot en het was ongelooflijk, maar ik ben niet zeeziek geworden. De laatste keer dat ik op een klein wiebelbootje was een slechte ervaring. Wat nog meer verbazingwekkend was, was het aantal vis dat we hebben gevangen. We hoefden alleen maar onze hengel in het water te steken en we hadden al beet. Althans, dat was voor mij zo. Ik had het geluk aan mijn broek hangen, waardoor ik voor ons avondeten had gezorgd. We konden deze vis zelf koken, waardoor we heerlijk avondeten hadden. Tussendoor ben ik nog naar de watervallen geweest. Deze waren kunstmatig of semi-kunstmatig en ik was dus niet heel erg indruk. Toch heb ik hier wel een leuke tijd gehad met selfies maken.

De dag hierna ging een deel van de groep naar huis. Ik bleef nog met een andere jongen over. We gingen naar de lavagrotten op het eiland en ik zeg er expliciet bij dat deze vlakbij het vliegveld zat, waar die andere jongen sliep. De lavagrotten waren wel indrukwekkend. Vroeger schuilden mensen hierin tijdens de Jeju Massacre. Daar zag je niks van terug, maar de omgeving zag er wel heel mooi uit. Hier heb ik dus nog wel heel wat gefilmd met mijn GoPro. Dezelfde GoPro die ik meenam naar het station en daar 'even' neerlegde. Hier is die dan, de volgende grote blunder. We gingen even naar een bar en op het einde van de dag ging ik terug naar mijn hostel, dat aan de andere kant van het eiland was. Ik was zo blij dat ik al mijn foto's wilde laten zien aan de mensen in het hostel. Op dat moment besefte ik dat ik mijn GoPro had laten liggen. Ik had geen auto, er reden geen bussen meer en als ik met de taxi zou willen gaan, zou ik net zo goed een nieuwe GoPro kunnen kopen. Mijn stress gehalte steeg, omdat ik al mijn foto's nog niet op me laptop had gezet. Daar gingen al mijn ervaringen. Maar ik had weer een keer mazzel. My friend die later is veranderd in mijn held ging naar het station, om te zoeken voor mijn GoPro en hij lag er nog. Zelfs na een halve dag. Dit kan alleen in Korea gebeuren, waar niks gestolen wordt. Weer een reden waarom ik hou van Korea.

De laatste dag op Jeju was een goede dag. Ik begon alleen, omdat de iedereen van de hele groep al weg was maar ik heb weer een paar heerlijke mensen ontmoet. Ik ging met de boot naar Udo, een eiland dat kleiner is dan Texel. Ik heb daar een fiets gehuurd, omdat ik geen scooter of quad kon huren, doordat ik een Nederlands rijbewijs heb. Voor dit moment was ik echter al met een Koreaans familietje op stap gegaan en was ik heerlijk door ze verzorgd. 'Do you like oranges? Do you like cookies?' Ze konden maar niet ophouden met eten aan mij te geven en kleine dingetjes voor me te betalen. Op Udo ben ik het hele eiland rondgegaan in me 1tje op me fiets. Ik ben naar een afgelegen stuk toe gefietst, daar een grot in gegaan en even genoten van de golven. Hier heb ik even gemediteerd, wat heerlijk was. Daarna was ik weer terug in mijn hostel. Zoals ik al zei was mijn hostel echt super. Er was een ruimte waar iedereen 's avonds samenkwam om te eten en vooral te drinken, waar de host ervoor zorgt dat je nooit te kort aan eten of drank kwam. Ook al spraken de meeste Koreaanse gasten hier geen Engels, ik heb hier toch de tijd van mijn leven gehad. Met Jenga kom je blijkbaar een heel eind.

Nadat ik terugkwam had ik midterms. Hier zal ik niet te veel over praten. Ik heb ze bijna allemaal met me ogen dicht gehaald. Sommigen zelfs zonder te leren. Met een vak waarmee ik heel veel Koreaanse medestudenten heb ik zelfs bovengemiddeld gehaald. Dit is iets wat ik niet snap, omdat Koreanen veel harder studeren dan ik en de Koreaanse werkmentaliteit toch best wel tegenvalt. Zo efficient doen zij het dus niet. Wat zou er gebeurd zijn als ik zo hard had gestudeerd?

Dan na de midterms waren Nigel en Yannick er. Nadat ik bijgekomen was van de shock heb ik ze een beetje rondgeleid in mijn gebied. Ik heb met hen een heerlijke tijd hier gehad. Wat hebben we gedaan? Eigenlijk helemaal niet zoveel. Overdag sliepen we vooral waarna we in de nacht weer tevoorschijn kwamen. Ze hebben nu een klein vleugje van mijn leven hier geproefd en zeggen dat ik veranderd ben. Een van de mooie voorbeelden hiervan was toen Yannick zei dat hoe ik loop nu anders is, waarna hij het nog even ging na doen. Aan sightseeing hebben we dus niet zoveel gedaan, maar zij weten nu wel hoe mooi mijn leven hier nu is. Bijna elke dag wel nieuwe mensen ontmoet en natuurlijk ook nog een paar leuke Koreaanse dames ontmoet waar zij nu van alles van afweten. Door hen heb ik wel weer het besef gekregen dat het straks allemaal voorbij is. Helemaal nadat ik ze was gaan uitzwaaien op het vliegveld was ik even een dag sad. Deze gekte in Korea duurt nog maar anderhalve maand. De komende 3 weken ben ik alleen maar aan het reizen dus dat betekent dat ik nog maar drie weken in Korea over heb. Gelukkig daarna ook nog 6 weken reizen in Vietnam, Thailand en Indonesië, wat nu ook zeker is. Ik ga er nog maar even goed van genieten. En zoals Yannick en Nigel zeiden: 'Geniet ook nog maar extra dubbel voor ons.' Dat ga ik dan ook zeker doen. Ik vond het daarom ook fucking vet dat jullie hier waren broertjes. Ik hoop dat jullie net zo genoten heb als ik en ik ga dat nog even verder voor ons doen.